دوره 16، شماره 2 - ( 4-1400 )
جلد 16 شماره 2 صفحات 102-91 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه زابل
چکیده: (1006 مشاهده)
در این مطالعه، پاسخهای بیوشیمیایی استویا در سطوح مختلف اسید سالیسیلیک (صفر، 25، 50، 75 و 100 میکرومولار) و عصاره مخمری (صفر، 1، 2، 3 و 5 گرم در لیتر) در شرایط کشت بافت و در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت. چهار هفته پس از کشت، صفات بیوشیمیایی شامل میزان H2O2، میزان کربوهیدراتهای محلول، DPPH، فنل کل و پروتئین کل مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس نشان دهنده اثر معنیدار اسید سالیسیلیک و عصاره مخمری بر کلیه صفات مورد مطالعه بود. نتایج نشان داد که با افزایش میزان DPPH، میزان فنل کل نیز افزایش مییابد که نشان دهنده یک رابطه خطی بین آنهاست. به طوریکه بیشترین مقدار آنها در غلظتهای 100 میکرومولار اسید سالیسیلیک و 5 گرم در لیتر عصاره مخمری بود. بیشترین مقدار پروتئین محلول در غلظتهای 75 میکرومولار و 3 گرم در لیتر و بیشترین میزان کربوهیدرات محلول در غلظتهای 75 میکرومولار و 2 گرم در لیتر عصاره مخمری مشاهده شد. نتایج حاصل از بررسی بیان ژن نشان داد که هر دو ژن تحت تاثیر الیسیتورها قرار گرفتند. بیشترین میزان بیان DXS و CPPS در غلظتهای 50 میکرومولار اسید سالیسیلیک و 2 گرم در لیتر عصاره مخمری بود. بالا بودن میزان بیان این ژنها میتواند نشاندهنده بالا بودن میزان محصول نهایی مسیر بیوسنتزی باشد. لذا میتوان نتیجه گرفت که کاربرد اسید سالیسیلیک و عصاره مخمری روشی مناسب برای افزایش بیوسنتز ترکیبات زیست فعال در استویا است.
نوع مطالعه: پژوهشی کامل |
موضوع مقاله:
ژنتیک گیاهی
دریافت: 1399/3/7 | پذیرش: 1400/2/19 | انتشار: 1400/4/16
دریافت: 1399/3/7 | پذیرش: 1400/2/19 | انتشار: 1400/4/16
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |