در میان آلاینده‌های محیطی، فلزات سنگین به‌دلیل غیرقابل تجزیه بودن و اثرات فیزیولوژیکی که بر موجودات زنده در غلظت‌های کم دارند، از اهمیت خاصی برخوردارند. این عناصر به‌دلیل تحرک کم به مرور در خاک انباشته می‌شوند. انباشت این عناصر در خاک در نهایت باعث ورود آن‌ها به چرخه غذایی و تهدید سلامت انسان و سایر موجودات می‌شود. در این مطالعه آزمایشی روی دو رقم گندم رایج در منطقه و یک لاین امیدبخش به‌صورت فاکتوریل با طرح پایه کاملاً تصادفی در 3 تکرار انجام شد. فاکتور دی کرومات پتاسیم با غلظت‌های صفر (شاهد)، 5/0، 5/1 و 5/2 میلی‌گرم در کیلو گرم خاک انجام شد. در این مطالعه ارزیابی بیان ژن‌های کاتالاز، متالوتایینین و آسکوربات پراکسیداز با استفاده از تکنیک Real Time PCR مورد بررسی قرار گرفت. همچنین برخی صفات بیوشمیایی شامل کلروفیل a و bو شاخص اکسیداسیون اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد مقدار کلروفیل a و b تحت تأثیر سمیت کروم در هر سه ژنوتیپ کاهش یافت. اندازه‌گیری میزان اکسیداسیون سلولی نشان داد با کاربرد و افزایش مقدار دی کرومات پتاسیم مقدار اکسیداسیون سلولی افزایش یافت که بیشترین مقدار در رقم گنبد مشاهده شد. ارزیابی مقدار بیان ژن‎ها تحت تنش دی کرومات پتاسیم نشان داد مقدار بیان ژن کاتالاز و متالوتیونین تحت تأثیر سمیت کروم نسبت به تیمار شاهد افزایش بیان داشت و با افزایش غلظت آن بیان این ژن‎ها افزایش بیشتری یافت. در رابطه با ژن آسکوربات پراکسیداز نتایج نشان داد در تیمار کاربرد 5/0 میلی‌گرم دی کرومات پتاسیم مقدار بیان این ژن بیشترین افزایش را داشت و با افزایش غلظت آن مقدار بیان این ژن کاهش یافت، ولی مقدار آن بیشتر از تیمار شاهد بود. بر اساس نتایج این تحقیق می‌توان بیان نمود رقم مروارید و لاین N9108 متحمل به تنش فلز کروم بوده که می‏توان پس از انجام سایر آزمایش‌های تکمیلی از آن‎ها در پروژه‎های اصلاحی بعدی به‌عنوان ارقام مطلوب در تحمل به تنش فلز کروم بهره برد.