به‎منظور مطالعه واکنش پروتئوم ژنوتیپ‎های نخود زراعی نسبت به تنش خشکی، دو ژنوتیپ متحمل و حساس در شرایط گلخانه تحت تیمار تنش و عدم‎تنش قرار گرفتند. پس از استخراج پروتئین و رسم منحنی استاندارد، الکتروفورز بُعد اول منجر به تفکیک پروتئین‎ها از لحاظ بار الکتریکی و الکتروفورز بُعد دوم پروتئین‎ها را از لحاظ وزن ملکولی تفکیک نمود. نتایج حاصل از تصویر‎برداری و آنالیز ژل‎های مربوط به دو ژنوتیپ متحمل (کرج  3628) و حساس (فسا 6880) در دو شرایط تنش و عدم‎تنش نشان داد که از میان 401 لکه تکرارپذیر، تعداد 31 لکه دارای اختلاف معنی‌داری بودند. ژنوتیپ متحمل در محیط عدم‎تنش و تنش به‎ترتیب 11 و 11 لکه افزایش بیان و 13 و 10 لکه کاهش بیان داشته و ژنوتیپ حساس نیز در محیط عدم‎تنش و تنش به‌ترتیب در 16 و 7 لکه افزایش بیان و 7 و 18 لکه کاهش بیان نشان داد. پروتئین‎های GAPDH type A در ژنوتیپ متحمل افزایش بیان و در ژنوتیپ حساس کاهش بیان، Thioredoxin h1 در سطوح مختلف تنش افزایش بیان، EST mhl-0016-B10 در تیمار تنش کاهش بیان، زیر واحد کوچک آنزیم روبیسکو در تنش افزایش بیان، 20S proteeasome subunit alpha-1 در تیمار تنش افزایش بیان و در ژنوتیپ حساس کاهش بیان، putative cytochrome c oxidase subunti 6b-1 در تیمار تنش هم در ژنوتیپ متحمل و هم در ژنوتیپ حساس کاهش بیان نشان داد. مقایسه مقادیر مربوط به درصد حجمی سوپراکسید دیسموتاز در ژل‌های دو ژنوتیپ نشان‌دهنده افزایش بیان این پروتئین در اثر تنش بود.