گندم از جمله قدیمی­ترین و مهم‌ترین گیاهان زراعی مورد استفاده انسان است. به‌طور حتم موفقیت در برنامه اصلاحی در گرو میزان تنوع ژنتیکی است. روش­هایی مختلفی برای تخمین تنوع ژنتیکی مورد استفاده قرار می­گیرد. از جمله آن‌ها می‌توان ثبت شجره، خصوصیات مورفولوژیکی و نشانگرهای مولکولی را نام برد. هدف از این پژوهش بررسی تنوع ژنتیکی 35 ژنوتیپ گندم نان بر اساس نشانگرهای ریزماهواره بود. برای این منظور از 15 جفت آغازگر ریزماهواره استفاده شد. تعداد آلل‌های مشاهده شده توسط 13 نشانگر مورد استفاده بین دو تا 11 بود که بیش‌ترین تعداد آلل مربوط به نشانگر 5D–Xgwm190 و کم‌ترین تعداد آلل مربوط به نشانگر Xcn13-6B بود. میانگین کل آلل‌های مشاهده شده در مجموع مکان‌های ژنی 84/6 به‌دست آمد. آغازگرهای WMC420 و BARC328 باند قابل امتیازدهی تکثیر نکردند. محتوای اطلاعات چندشکلی (PIC) از 11/0 تا ۳۸۵ با میانگین 22/0 متغیر بود. میزان تنوع ژنی مشاهده شده برای مکان­های ژنی از 107/0 تا ۳۵۷ با میانگین 214/0 به‌دست آمد. بر اساس ضرایب تشابه به‌دست آمده، ارزش‌های تشابه دامنه‌ای از 90/0 تا 98/0 درصد را نشان دادند. بیش‌ترین تشابه ژنتیکی بین ژنوتیپ­های ترکیه و ایران و کم‌ترین آن بین ژنوتیپ­های عراق و افغانستان مشاهده شد. بر اساس نتایج حاصل، بالاترین ضریب کوفنتیک (73/0 =r) مربوط به زمانی بود که از روش جاکارد برای تشکیل ماتریس تشابه و از الگوریتم UPGMA برای ترسیم نمودار درختی استفاده شد. بنابراین نمودار درختی حاصل از این روش ملاک دسته­بندی قرار گرفت. تجزیه خوشه‌ای ژنوتیپ­ها را در چهار گروه طبقه­بندی کرد.