تنوع ژنتیکی 15 اکسشن از گونه علف گندمی تاج‌دار با استفاده از 15 آغازگر ISSR مورد بررسی قرار گرفت. از این 15 آغازگر 12 عدد دارای باندهای قابل امتیاز دهی بودند. آغازگرهای ISSR در مجموع توانستند 71 باند تولید کنند، که 66 باند چند شکل بودند. آغازگرهای ₁IS و ₈₅₇UBC بیشترین تعداد باند (هشت باند) و آغازگرهای ₇IS و ₈₆₉UBC کمترین تعداد باند (سه باند) را تولید کردند. آغازگر ₈₄₄UBC کمترین درصد چندشکلی را به میزان 33/83 درصد نشان داد و بیشترین درصد چندشکلی برای آغازگرهای ₂IS، ₆IS، ₇IS، ₈₄₈UBC، ₈₆₅UBC، ₈₆₈UBC و ₈₆₉UBC به میزان 100% بود. میانگین درصد چندشکلی 15/94% بود. میانگین تعداد باند تولید شده توسط هر آغازگر برای 15 ژنوتیپ برابر 92/5 بود و متوسط تعداد باندهای چندشکل 50/5 بود. آغازگرهای ₆IS، ₈₆₅UBC و ₈₆₉UBC بهتر از سایر آغازگرها توانستند فاصله ژنتیکی ژنوتیپ‌ها را مشخص کنند. ژنوتیپ‌های 4G با 2G دارای بیشترین تشابه بودند و ژنوتیپ‌های 1G با 8G کمترین تشابه را نشان دادند. نتایج تجزیه خوشه‌ای به روش UPGMA بر اساس ضریب تشابه جاکارد ژنوتیپ‌ها را در سه گروه قرار داد، که نتایج با تجزیه به مختصات اصلی و تجزیه واریانس مولکولی تایید شد. تنوع ژنتیکی اکسشن‎ها براساس نشانگر مورد بررسی با پراکنش جغرافیایی آن‌ها مطابقت نشان داد و جمعیت‌های گرگان و اصفهان شباهت بالایی داشتند که از طرف دیگر با جمعیت‌های کرج فاصله بیشتری نشان دادند.