شوری یکی از اصلی‌ترین تنش‌های اسمزی است، که رشد و تولید گیاهان را از طریق تغییر در تعادل یونی و اسمزی محدود می‌کند. به‌منظور مکان‌یابی نواحی ژنومی کنترل‌کننده صفات کمی (QTLs) مرتبط به تحمل به شوری در جو و ارزیابی شاخص‌های مربوط به آن، آزمایشی در سال 1396-1395 با استفاده از 100 خانواده به‌همراه والدین آن‌ها (بادیا × کومینو) در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. اعمال تنش در مرحله چهار برگی جو، به‌صورت آبیاری با آب شور با فاصله 10 روز اعمال شد. آبیاری با آب شور 5 دسی زیمنس بر مترمربع شروع شد و در مراتب بعدی، شوری آب آبیاری افزایش و در سطوح 10، 15 و 20 دسی زیمنس بر متر صورت گرفت. در مجموع 12 عدد QTL در شرایط نرمال و 8 عدد QTL در شرایط تنش شناسایی شد. واریانس فنوتیپی کل توجیه شده به‌وسیله این QTL‌ها از 9 تا 3/14 درصد متغیر بود، که کم‌ترین آن برای صفت طول ساقه و محتوای کلروفیل در شرایط نرمال و بیش‌ترین آن مربوط به صفت تعداد کل برگ‌ها در شرایط تنش بود. بیش‌ترین LOD مربوط به صفت وزن کل برگ­ها در شرایط تنش بود (354/3). از QTL‌های پایدار و نشانگر‌های پیوسته به آن‌ها پس از تعیین اعتبار می‌توان برای بهبود صفات مورد مطالعه در شرایط تنش شوری در روش گزینش به‌کمک نشانگر (MAS) استفاده نمود.