منشاء پیدایش گونه به، منطقه قفقار و شمال ایران بوده و ژنوتیپ­ها و ارقام گزینش­شده آن در مناطق مختلف کشور پراکنش دارد. در این تحقیق، تنوع ژنتیکی 30 ژنوتیپ ایرانی جمع‌آوری‌شده از نقاط مختلف و 4 ژنوتیپ از قفقاز و غرب اروپا با استفاده از نشانگرهای مولکولی RAPD مورد مطالعه قرار گرفت. 10 آغازگر RAPD مورد استفاده در این پژوهش، در ژنوتیپ‎های مورد بررسی 164 باند تکثیر نمودند که 105 باند دارای چند­شکلی بودند. در بین این آغازگرها، آغازگر opn102 و opn100 به‌ترتیب با 21 و 11 عدد باند بیش­ترین و کم­ترین تعداد باند را تکثیر کردند و هم‌چنین بیش­ترین میزان چند­شکلی مربوط به آغازگر opn211 بود. تجزیه خوشه­ای، اغلب ژنوتیپ­های به گیلان، اصفهان و خراسان را در خوشه­های مستقلی طبقه­بندی کرد و نشان­دهنده این بود که، ژنوتیپ­های درخت به مناطق مختلف کشور بر اساس مبدا و با استفاده از این نشانگر به میزان زیادی قابل تفکیک هستند.