در بررسی نقش پلی‌آمین‌ها (PAs) در پاسخ به تنش سرما (^°C 4) در ژنوتیپ متحمل (Sel96th 11439) و حساس (ILC533) نخود (Cicer arietinum L.)، محتوی پوتریسین (Put)، اسپرمیدین (Spd)، اسپرمین (Spm)، پراکسید هیدروژن (H₂O₂) و بیان نسبی ژن‌های مسیر بیوسنتز Put، آرژنین دکربوکسیلاز (ADC) و ارنیتین دکربوکسیلاز (ODC) مطالعه شد. در ژنوتیپ متحمل محتوی H₂O₂ پس از افزایش معنی‌دار در روز اول، در روز ششم تنش کاهش یافته (بیش از 7/4 درصد)، به‌‌طوری‌که تجمع آن در مقایسه با شرایط شاهد کمتر شد، در حالی‌که تجمع آن در ژنوتیپ حساس در مقایسه با شرایط شاهد افزایش یافت (تا50 درصد). تحت تنش سرما به موازات کاهش خسارت سلولی (H₂O₂) محتوی هر سه نوع PAs به‌ویژه Put تحت تنش سرما در مقایسه با شرایط شاهد افزایش یافت (حداکثر تا 116 درصد)، در حالی‌که در ژنوتیپ حساس در روز ششم تنش افزایش محتوی Put در مقایسه با ژنوتیپ متحمل کم‌تر بود (تا 14 درصد). بنابراین، به‌نظر می‌رسد که Put به‌عنوان محافظت کننده در پاسخ به تنش سرما در اثر خسارت القایی تنش تجمع می‌یابد. تحت تنش سرما به موازات افزایش میزان Put، محتوی Spd و Spm نیز در مقایسه با شرایط شاهد افزایش یافت (به ترتیب حداکثر تا 66 و 69 درصد) به‌طوری‌که افزایش آن‌ها در ژنوتیپ متحمل بیش‌تر از ژنوتیپ حساس بود. تحت تنش سرما میزان بیان ژن ADC در مقایسه با شاهد در هر دو ژنوتیپ افزایش یافت (حداکثر تا بیش از 26 برابر) در حالی‌که میزان بیان ژن ODC در هر دو ژنوتیپ در مقایسه با شاهد کاهش یافت (تا بیش از 2 برابر). نتایج نشان ‌داد که تحت تیمارهای آزمایش افزایش بیوسنتز Put وابسته به بیان ژن‌ ADC مسیری غالب در مقایسه با مسیر ODC در نخود است. احتمالا افزایش بیان نسبی ژن ADC با تولید Put باعث افزایش تحمل به تنش سرما می‌شود. بنابراین افزایش میزان پلی‌آمین‌ها (PAs) به‌ویژه Put، که احتمالا با افزایش بیان ژن ADC سنتز می‌شود، در بهبود تحمل به تنش سرما نخود زراعی نقش مهمی ایفا می‌کند.