خویشاوندان وحشی گندم به‌عنوان منبع ژنی ایده‌آلی جهت بهبود تحمل تنش خشکی در گندم شناخته شده‌اند. هدف از این تحقیق ارزیابی الگوی بیان برخی از ژن‌های آنتی­اکسیدانتی شامل MnSOD، APX و GPX در گونه­های مختلف زراعی و وحشی گندم تحت شرایط عدم تنش (90 درصد ظرفیت زراعی) و تنش خشکی شدید (25 درصد ظرفیت زراعی) بود. بدین منظور آزمایشی به­صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار (دو تکرار بیولوژیک و دو تکرار تکنیکی) جهت مقایسه پنج گونه Aegilops و دو گونه Triticum به‌همراه دو رقم شاهد گندم نان مقاوم (سیروان) و حساس به خشکی (دریا) در شرایط گلخانه اجرا شد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس برای میزان بیان نسبی ژن­های مورد ارزیابی نشان داد اثر تنش، گونه و اثر متقابل بین تنش و گونه برای کلیه ژن­ها معنی­دار بود. تنش خشکی منجر به افزایش بیان ژن­های APX، MnSOD و GPX به‌ترتیب به‌میزان 55/9، 64/12 و 18/10 برابر بیش‌تر نسبت به شرایط عدم تنش شد. علاوه بر این، نتایج به‌دست آمده از مقایسه گونه‌های مختلف نشان داد الگوی بیان ژن در بین گونه‌های مختلف نیز متفاوت است. از مهم‌ترین نتیجه به‌دست آمده از این تحقیق می‌توان به افزایش بیان ژن­های بررسی شده در گونه‌های Ae. tauschii، Ae. speltoides و Ae. cylindrica نسبت به دیگر گونه‌ها و رقم مقاوم شاهد در شرایط تنش خشکی اشاره نمود. بنابراین انجام مطالعات تکمیلی جهت تعیین ساز و کارهای مرتبط با تحمل تنش خشکی در این گونه‌ها توصیه می­شود.